بایزید ، ملقب به ایلدِرِم، چهارمین سلطان عثمانی ، متولد ۷۵۵ هجری و فرزند ارشد "سلطان مراد اول " بود. بایزید، پس از جنگ سلطان مراد اول با "علی بیگ قرهمانی "در ۷۸۸هجری، به سبب دلاوری و چالاکی شگفت انگیزش، لقب ایلدرم (صاعقه) گرفت.
طبق برخی از منابع تاریخی، بایزید مردی متکبر و خود رأی بود. بعدها نیز به راه عیاشی و میگساری افتاد و، بر اثر افراط در آن، همه قوای بدنی و تواناییهای ذهنیش را از دست داد. علیهذا، جمله مورّخان عقیده دارند که بسیار شجاع، با عزم و اراده، مطمئن به نفس، و فرمانده نظامی شایسته و سلطانی بزرگ بوده است.
در روز ۲۸ ژوییه سال ۱۴۰۲میلادی تیمور لنگ فاتح تاتار در آنقره (آنکارای امروزی) ، در قلب آناتولی سلطان بایزید ایلدرم ، سلطان عثمانی را به سختی شکست داد و او را به اسارت گرفت. امیر تیمور احتمالا قصد جنگ با او را نداشت . وی هنگامی که در شام سر گرم تاخت و تاز بود برای بایزید نامهای فرستاده بود که بایزید پاسخی بیادبانه و سراسر ناسزا به تیمور نوشته بود. همین امر باعث تحریک بیشتر تیمور و حمله به قلمرو او شد و با این که نیروهای تیمور از نظر شمار به مراتب کمتر از نیروهای بایزید بودند پیروز شدند و بایزید اسیر شد.
تیمور به خاطر اهانتی که در نامه به او کرده بود بایزید را در قفس آهنین قرار داد و به مجلس بزم خود آورد و زن او را وادار کرد که در جمع مهمانان برقصد. درادامه بخاطر یک اقدام به فرار بایزید، تیمور او را به عنوان غنیمت جنگی همیشه در داخل قفس به همراه داشت و حتی گفته میشود تیمور با او در امر سپاه و کشورداری مشورت میکرد و از تجربیات و هوش بایزید ایلدِرِم بهره میجست.
بایزید بر اثر آزار فراوانی که متحمل میشود پس از ۸ ماه اسارت در قفس آهنی در روز ۹ مارس سال ۱۴۰۳ میلادی میمیرد. بایزید در طول حکومت خود سالونیک را در یونان تصرف کرد، بلغارها را شکست داد و هشت سال قسطنطنیه ( استانبول ) را در محاصره داشت، ولی موفق به تصرف آن نشد.
"بایزید" سلطان عثمانی در قفس "تیمور لنگ"