عاشقانی کز نسیم دوست جان می‌پرورند جمله وقت سوختن چون عود اندر مجمرند فارغند از عالم و از کار عالم روز و شب والهٔ راهی شگرف و غرق بحری منکرند هر که در عالم دویی می‌بیند آن از احولی است زانکه ایشان در دو عالم جز یکی را ننگرند گر صفتشان برگشاید پردهٔ صورت ز روی از ثری تا عرش اندر زیر گامی بسپرند آنچه می‌جویند بیرون از دوعالم سالکان خویش را یابند چون این پرده از هم بردرند هر ...

تا دوست بر دلم در عالم فراز کرد دل را به عشق خویش ز جان بی نیاز کرد دل از شراب عشق چو بر خویشتن فتاد از جان بشست دست و به جانان دراز کرد فریاد برکشید چو مست از شراب عشق بیخود شد و ز ننگ خودی احتراز کرد چون دل بشست از بد و نیک همه جهان تکبیر کرد بر دل و بر وی نماز کرد بر روی دوست دیده چو بر دوخت از دو کون این ...

دل درد تو یادگار دارد جان عشق تو غمگسار دارد تا عشق تو در میان جان است جان از دو جهان کنار دارد تا خورد دلم شراب عشقت سرگشتگی خمار دارد مسکین دل من چو نزد تو نیست در کوی تو خود چکار دارد راز تو نهان چگونه دارم کاشکم همه آشکار دارد چندین غم بی نهایت از تو عطار ز روزگار دارد بس نظر تیز که تقدیر کرد تا رخ زیبای تو تصویر کرد روی تو عقلم صدف عشق ساخت چشم تو جانم هدف ...

گر جمله تویی همه جهان چیست ور هیچ نیم من این فغان چیست هم جمله تویی و هم همه تو و آن چیست که غیر توست آن چیست چون هست یقین که نیست جز تو آوازهٔ این همه گمان چیست چون نیست غلط کننده پیدا چندین غلط یکان یکان چیست چون کار جهان فنای محض است چندین تک و پوی در جهان چیست بر ما چو وجود نیست ما را چندین غم و درد بی کران چیست چون زنده به جان نیم ...

چه رخساره که از بدر منیر است لبش شکر فروش جوی شیر است سر هر موی زلفش از درازی جهان سرنگون را دستگیر است قمر ماند از خط او پای در قیر که در گرد خطش هم جوی قیر است خطا گفتم مگر مشک ختاست او که در پیرامن بدر منیر است خط نو خیزش از سبزی جوان است که کمتر خط پیشش عقل پیر است نیاید در ضمیر کس که آن خط چگونه نوبهاری در ضمیر است جهان جان سزای وصل ...

سحرگاهی شدم سوی خرابات که رندان را کنم دعوت به طامات عصا اندر کف و سجاده بر دوش که هستم زاهدی صاحب کرامات خراباتی مرا گفتا که ای شیخ بگو تا خود چه کار است از مهمات بدو گفتم که کارم توبهٔ توست اگر توبه کنی یابی مراعات مرا گفتا برو ای زاهد خشک که تر گردی ز دردی خرابات اگر یک قطره دردی بر تو ریزم ز مسجد بازمانی وز مناجات برو مفروش زهد و خودنمائی که نه زهدت خرند اینجا نه ...

فَریدالدّین ‌ابوحامِد‌ محمّد‌ عطار ملقب به عطار نیشابوری شاعر و عارف بلندآوازه نيمه دوم قرن ششم و اوايل قرن هفتم هجری است. حضرت عطار از بزرگ‌ترين عارفان تاريخ است. به طوري كه حضرت مولانا با آن مرتبه عرفانی والا، درمورد او می‌گويد: هفت شهر عشق را عطار گشت مـا هـنـوز اندر خـم يك كـوچـه‌ايم زندگی‌نامه عطار نیشابوری شیخ عطار نیشابوری در سال 540 هجری در روستای کَدکَن از توابع تربت‌حیدریه زاده شد. در آن ...