می توان تصدیق کرد که زمانی آدمخواری ، در میان قبایل اولیه تقریبا عمومیت داشته است؛ این عادت را در میان ملتها که از لحاظ تاریخ متاخر هستند، از قبیل ایرلندیان و وایبریاییان و پیکتها و حتی نزد مردم دانمارک در قرن یازدهم سراغ داده اند.
در بسیاری از نواحی گوشت انسان عنوان کالای بازرگانی داشته و مردم مطلقا اطلاعی از مراسم دفن میت نداشته اند. در کنگوی علیا مرد و زن و بچه را بعنوان گوشت قصابی آشکارا خرید و فروش می کردندودر جزایر بریتانیای جدید گوشت انسان را مانند گوشت حیوانات،در دکانهای قصابی به قناره می زدند و به فروش می رساندند،و در بعضی از جزایر سلیمان اسرای انسانی،مخصوصا زنان را مانند خوک می پروردند و برای کشتن در روزهای جشن و میهمانی آماده می داشتند.
فوئجیان گوشت زن را بر گوشت سگ ترجیح می دادند چه،به قول انان،گوشت سگ مزه بدی داشت.یکی از بومیان جزیره تاهیتی به پیرلوتی،سیاح معروف گفته بود که گوشت انسان سفید پوست چون خوب پخته شود مزه موز رسیده را دارد.
(تاریخ تمدن ویل دورانت/جلد اول فصل دوم)
