" لیدیه " پادشاهی باستانی در دوره آهن در غرب آناتولی بود مطابق با استان‌های امروزی ازمیر و مانیسا در ترکیه و پایتخت سنتی لیدیه شهر سارد بود.
پادشاهی لیدی در گسترده‌ترین حالت خود تمامی آناتولی غربی را در تصرف خود داشت.
لیدی ثروتمندترین کشور منطقهٔ آسیای کوچک بود. پادشاه لیدی به منظور مقابله با کوروش بزرگ با فرمانروای اسپارت که از مهم‌ترین شهرهای یونان بود، پیمان دوستی بست. کوروش بزرگ به لیدیه حمله برد و سارد را در سال ۵۴۶ ق. م. به قلمروی ایران افزود. با فتح شهر سارد، عمر پادشاهی بزرگ لیدی نیز به پایان رسید.
در قرن هفتم پ. م. یونانیان این سرزمین را به تصرف و اشغال خود در آورده و با ایران همسایه شدند. آنها شهرهای مهمی از جمله بیزانس یا استانبول فعلی را بنیان نهادند. امپراتوری روم در سال ۱۹۶ پس از میلاد براین سرزمین تسلط یافت.
در سال ۵۴۶ پیش از میلاد سارد پایتخت لیدی توسط کوروش فتح می‌شود و کرزوس پادشاه لیدی شکست می‌خورد.
زبان مردم لیدی، زبان لیدیایی بود که از زبان‌های هند و اروپایی خانواده زبان‌های آناتولی بود. این زبان با زبان لووی و زبان هیتی ارتباط داشته‌است. این زبان سرانجام در قرن نخست پیش از میلاد از بین رفت.
