بایزید، ملقب به ایلدِرِم، چهارمین سلطان عثمانی ، متولد ۷۵۵ هجری و فرزند ارشد “سلطان مراد اول ” بود. بایزید، پس از جنگ سلطان مراد اول با “علی بیگ قره‌مانی “در ۷۸۸هجری، به سبب دلاوری و چالاکی شگفت انگیزش، لقب ایلدرم (صاعقه) گرفت.
طبق برخی از منابع تاریخی، بایزید مردی متکبر و خود رأی بود. بعد‌ها نیز به راه عیاشی و می‌گساری افتاد و، بر اثر افراط در آن، همه قوای بدنی و توانایی‌های ذهنیش را از دست داد. علیهذا، جمله مورّخان عقیده دارند که بسیار شجاع، با عزم و اراده، مطمئن به نفس، و فرمانده نظامی شایسته و سلطانی بزرگ بوده است.
در روز ۲۸ ژوییه سال ۱۴۰۲میلادی تیمور لنگ فاتح تاتار در آنقره (آنکارای امروزی) ، در قلب آناتولی سلطان بایزید ایلدرم ، سلطان عثمانی را به سختی شکست داد و او را به اسارت گرفت. امیر تیمور احتمالا قصد جنگ با او را نداشت . وی هنگامی که در شام سر گرم تاخت و تاز بود برای بایزید نامه‌ای فرستاده بود که بایزید پاسخی بی‌ادبانه و سراسر ناسزا به تیمور نوشته بود. همین امر باعث تحریک بیشتر تیمور و حمله به قلمرو او شد و با این که نیروهای تیمور از نظر شمار به مراتب کمتر از نیروهای بایزید بودند پیروز شدند و بایزید اسیر شد.
تیمور به خاطر اهانتی که در نامه به او کرده بود بایزید را در قفس آهنین قرار داد و به مجلس بزم خود آورد و زن او را وادار کرد که در جمع مهمانان برقصد. درادامه بخاطر یک اقدام به فرار بایزید، تیمور او را به عنوان غنیمت جنگی همیشه در داخل قفس به همراه داشت و حتی گفته میشود تیمور با او در امر سپاه و کشورداری مشورت میکرد و از تجربیات و هوش بایزید ایلدِرِم بهره می‌جست.
بایزید بر اثر آزار فراوانی که متحمل میشود پس از ۸ ماه اسارت در قفس آهنی در روز ۹ مارس سال ۱۴۰۳ میلادی می‌میرد. بایزید در طول حکومت خود سالونیک را در یونان تصرف کرد، بلغارها را شکست داد و هشت سال قسطنطنیه ( استانبول ) را در محاصره داشت، ولی موفق به تصرف آن نشد.
“بایزید” سلطان عثمانی در قفس “تیمور لنگ”
تیمور لنگ، معروف به امیر تیمور، یکی از بزرگ‌ترین فرمانروایان و جنگاوران تاریخ جهان است که در قرن ۱۴ میلادی زندگی میکرد. او مؤسس امپراتوری تیموریان بود و به خاطر فتوحات وسیع و بی‌رحمی‌هایش مشهور است. یکی از مهم‌ترین جنگ‌های تیمور لنگ، نبرد با امپراتوری عثمانی بود که در دوره سلطان بایزید یکم رخ داد.
زمینه‌های جنگ میان تیمور لنگ و سلطان عثمانی
تیمور لنگ پس از تأسیس امپراتوری خود در آسیای مرکزی، به سمت غرب حرکت کرد و به مناطقی در خاورمیانه، قفقاز و آسیای کوچک حمله برد. امپراتوری عثمانی در آن زمان تحت رهبری سلطان بایزید یکم (یلدرم بایزید) قرار داشت و در حال گسترش قدرت خود در بالکان و آناتولی بود.
نبرد آنکارا (۱۴۰۲)
مهم‌ترین و معروف‌ترین برخورد نظامی بین تیمور لنگ و عثمانی‌ها، نبرد آنکارا بود که در سال ۱۴۰۲ میلادی رخ داد. این نبرد یکی از بزرگ‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین جنگ‌های قرن ۱۴ میلادی به شمار می‌رود.
وقایع نبرد
تیمور لنگ با یک ارتش عظیم به سوی آناتولی حرکت کرد و بایزید نیز با ارتش خود به مقابله با او رفت. نبرد در نزدیکی آنکارا آغاز شد و با وجود شجاعت بایزید و نیروهای عثمانی، ارتش تیمور موفق شد نیروهای عثمانی را شکست دهد. بایزید اسیر شد و امپراتوری عثمانی دچار بحران شد.
پیامدها
۱. اسارت بایزید: بایزید به اسارت تیمور درآمد و در سال ۱۴۰۳ درگذشت. برخی منابع می‌گویند که او در اسارت تیمور جان سپرد.
۲. ضعف عثمانی: شکست در نبرد آنکارا و اسارت بایزید موجب شد که امپراتوری عثمانی وارد دوره‌ای از ناآرامی و نزاع داخلی شود که به “دوره بین‌السلطنه” معروف است.
3. تثبیت قدرت تیمور: این پیروزی باعث شد تیمور لنگ به عنوان یکی از قدرتمندترین فرمانروایان زمان خود شناخته شود و سلطه‌اش بر بخش‌های وسیعی از آسیا و خاورمیانه تثبیت شود.
تاثیرات بلندمدت
با وجود بحران‌های کوتاه‌مدتی که عثمانی با آن‌ها روبرو شد، این امپراتوری توانست دوباره خود را بازیابد و به یکی از بزرگ‌ترین امپراتوری‌های تاریخ تبدیل شود. تیمور لنگ نیز پس از نبرد آنکارا به فتوحات خود ادامه داد و میراثی از خود به جای گذاشت که تأثیرات فرهنگی و تاریخی زیادی بر مناطق تحت سلطه‌اش داشت.
در کافه کتاب بخوانید:
انقراض انسان نئاندرتال
آناکارسیس
آب و هوای باستانی فلات ایران
حقایق علمی قرآن
اعمال شب قدر
اتانازی
اشک‌‌های مروارید
استاد مراد
بچه چطور به دنیا میاد
نماز شب
پیش‌بینی زلزله
