ذکر ابراهیم بن ادهم رحمة‌الله‌علیه آن سلطان دنیا ودین، آن سیمرغ قاف یقین، آن گنج عالم عزلت، آن خزینه سرای دولت، آن شاه اقلیم اعظم، آن پرورده لطف و کرم، پیروقت ابراهیم بن ادهم رحمة الله علیه، متقی وقت بود، و صدیق دولت بود، و حجت و برهان روزگار بود، و در انواع معاملات ملت و اصناف حقایق حظی تمام داشت، و مقبول همه بود و بسی مشایخ را دیده بود ...

ذکر ابن محمد امام صادق علبه‌السلام آن سلطان ملت مصطفوی، آن برهان حجت نبوی، آن عامل صدیق، آن عالم تحقیق، آن میوه دل اولیاء، آن جگرگوشه انبیاء، آن ناقد علی، آن وارث نبی، آن عارف عاشق: جعفرالصادق رضی الله عنه. گفته بودیم که اگر ذکر انبیاء و صحابه و اهل بیت کنیم کتابی جداگانه باید ساخت این کتاب شرح اولیاست که پس از ایشان بوده اند اما به سبب تبرک به صادق ...

بخش نخست شامل: ذکر ابن محمد امام صادق علبه‌السلام ذکراویس القرنی رضی‌الله‌عنه ذکر حسن بصری رحمة‌الله‌علیه ذکر مالک دینار رحمة‌الله‌علیه ذکر محمدبن واسع رحمة‌الله‌علیه ذکر حبیب عجمی رحمة‌الله‌علیه ذکر ابوحازم مکی رحمة‌الله‌علیه ذکر عتبة بن الغلام رحمة‌الله‌علیه ذکر رابعه عدویه رحمة‌الله‌علیه ذکر فضیل عیاض رحمة‌الله‌علیه برای مطالعه بخش نخست اينجا را كليک كنيد. بخش دوم شامل: ذکر ابراهیم بن ادهم رحمة‌الله‌علیه ،ذکر بشر حافی رحمة‌الله‌علیه ذکر ذالنون مصری رحمة‌الله‌علیه ذکر بایزید بسطامی رحمة‌الله‌علیه ذکر سفیان ثوری قدس‌‌الله‌روحه ذکر شقیق بلخی رحمة‌الله‌علیه ذکر امام ابوحنیفه رضی‌الله‌عنه ذکر امام ...

ما مست شراب جان فزاییم سرخوش ز می گره گشاییم در کنج شرابخانه گنجی است ما طالب گنج کنجهاییم آنها که هوای می ندارند زنهار گمان مبر که ماییم هر جا که صراحیی ز جامی است گر جان طلبد درآ درآییم تا حاصل ما ز می درآید برداشته دست در دعاییم تا ما گل روی دوست دیدیم چون بلبل مست می سراییم ما گوهر نور ذات پاکیم روشن سخنی است می نماییم ما صوفی صفهٔ صفاییم بی‌خود ز خودیم و از خداییم ساقی سخن از می ...

گر سخن بر وفق عقل هر سخنور گویمی شک نبودی کان سخن بر خلق کمتر گویمی راز عالم در دلم، گنگم ز نااهلی خلق گر تو را اهلیتی بودی تو را بر گویمی چند گویی راز دل ناگفته مگذار و بگو خود نگویی تا کرابرگویمی گر گویمی زیرکان هستند کز پالان جوابم آورند فی‌المثل در پیش ایشان گر من از خر گویمی کو کسی کاسرار چون بشنود دریابد ز من پیش او هر ساعتی اسرار دیگر گویمی کو کسی کز ...

چون روی بود بدان نکویی نازش برود به هرچه گویی رویی که ز شرم او درافتاد خورشید فلک به زرد رویی چون در خور او نمی‌توان شد بر بوی وصال او چه پویی خون می‌خور و پشت دست می‌خای گر در ره درد مرد اویی جانان به تو باز ننگرد راست تا دست ز جان و دل نشویی تو ره نبری تو تا تویی تو تا کی تو تویی تویی و تویی چیزی که ازو خبر نداری گم ناشده از تو چند جویی گر ...

گر یار چنین سرکش و عیار نبودی حال من بیچاره چنین زار نبودی گر عشق بتان خنجر هجران نکشیدی در روی زمین خوشتر ازین کار نبودی از شادی من خلق جهان شاد شدندی گر بر دل من بار غم یار نبودی از بادهٔ من خلق جهان مست بدندی در روی زمین یک تن هشیار نبودی گر یار گذر بر سر بازار نکردی هنگامهٔ ما بر سر بازار نبودی هر زاهد خشکی نفس از عشق زدندی گر یار چنین سرکش و خونخوار ...

دوش وقت صبح چون دل داده‌ای پیشم آمد مست ترسازاده‌ای بی دل و دینی سر از خط برده‌ای بی سر و پایی ز دست افتاده‌ای چون مرا از خواب خوش بیدار کرد گفت هین برخیز و بستان باده‌ای من ز ترسازاده چون می بستدم گشتم از می بستدن دل داده‌ای چون شراب عشق در دل کار کرد دل شد از کار جهان چون ساده‌ای در زمان زنار بستم بر میان در صف مردان شدم آزاده‌ای نیست اکنون در خرابات مغان پیش او چون ...