انقلاب کوبا، انقلابی است که منجر به سرنگونی رژیم ژنرال "فلوخنسیو باتیستا" توسط جنبش ۲۶ ژوئیه و دیگر عوامل انقلابی در کوبا شد.
نقطه آغازین انقلاب کوبا، ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۳ میلادی است؛ روزی که یک گروه یکصد نفری از چریک‌های مسلح به یک پادگان نظامی در سانتیاگوی کوبا حمله کردند. طی این حمله اکثر این چریک‌ها کشته شدند. از چریک‌های باقی‌مانده این مبارزان می‌توان به فیدل کاسترو، رهبر فعلی کوبا و برادرش رائول کاسترو اشاره کرد.
فیدل کاسترو پس از دستگیری در یک محاکمه سیاسی حدود چهار ساعت از خود دفاع کرد و دفاع خود را با این جمله پایان داد:
مرا محکوم کنید، مهم نیست. تاریخ مرا تبرئه خواهد کرد.
بعد از این محاکمه فیدل کاسترو به ۱۵ سال و رائول کاسترو به ۱۳ سال زندان محکوم شدند. در سال 1959 میلادی به دلیل فشارهای رهبران مدنی باتیستا تمامی زندانیان سیاسی را آزاد کرد که در میان آزاد شدگان چریک‌های مبارزی که به پایگاه نظامی در سانتیاگوی کوبا حمله کرده بودند نیز دیده می‌شد. سپس برادران کاسترو به مکزیک تبعید شدند.
برادران کاسترو در مکزیک توانستند کوبایی‌های تبعیدی را در مبارزه در راستای انقلاب کوبا برای سرنگونی باتیستا گرد هم بیاورند. در این‌زمان، فیدل کاسترو با ارنستو چه گوارا، آزادیخواه آمریکای جنوبی نیز دیداری داشت. پس از این دیدار، چه گوارا به نیروهای فیدل کاسترو پیوست. آن‌ها توسط آلبرتو بایو -یک رهبر نظامی سابق وفاداران در جنگ داخلی اسپانیا- مورد آموزش قرار گرفتند. این گروه در مکزیک تحت رهبری فیدل کاسترو آموزش دیدند و در نوامبر ۱۹۵۶ در یک قایق بادبانی با نام «گرانما» به کوبا بازگشتند. به‌زودی رژیم باتیستا توسط فیدل کاسترو و یارانش سرنگون شد.
