دستگیری از درماندگان همواره در اندرزنامه‌های بزرگان ایرانی بر هر فردی توصیه شده است. در عین حال که عدم گرایش به دریوزگی و دست نیاز بردن جز بر خداوند ِرحمان نیز بر هر درمانده‌ای یادآوری گشته. چنان‌که شیخ عطار نیشابوری می‌فرمایند:
«نقل‌ست که روزی شیخ مستی را دید افتاده.
گفت: دست به من ده.
گفت: ای شیخ برو که دستگیری کار تو نیست دستگیر بیچارگان خداست. شیخ را وقت خوش شد.»
” تذکرة‌الاولیاء “
و حضرت رودکی در اهمیت دستگیری و یاری رساندن به درماندگان می‌فرمایند:
ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺭﻩ ﻣﺴﺠﺪ ﻭ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮﯼ
ﻋﻤﺮﺕ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﻧﮕﯿﺮﯼ
ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﭘﯿﺮ ﺧﺮﺍﺑﺎﺕ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺪ
ﻫﺮ ﺩﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﯼ
بهمن انصاری
