در خلال سدهٔ 16 تا سال ۱۹۵۹، دالایی لاما رئیس حکومت تبت بود و از اقامتگاه خود در قصر پوتالا که در شهر لهاسا قرار داشت، بر بخش بزرگی از این سرزمین فرمانروایی میکرد.
“دالایی لاما” لقبی است که به رهبر دینی بوداییان تبت داده میشود. در حال حاضر ابن لقب به تنزین گیاتسو اعطا شدهاست، در سال ۱۹۳۵ میلادی متولد شد. دالایی لاما بر رهبران هر چهار مکتب بودایی برتری دارد.
اقامتگاه پیشین دالایی لاما در پوتالا
قرار دادن لباس خالی او بر روی تخت و تاج به عنوان نماد غیبت وی
دالایی لاما عنوان رهبر روحانی و زمانی نیز رهبر سیاسی تبت است. دالای لاماها به عنوان تجسمهای بودای رحمت (آوالوکیتشوارا) شناخته میشوند. معنای لغوی دالای لاما “اقیانوس خرد” است.
تاریخچه و نقش دالای لاما
تاریخچه: عنوان دالای لاما اولین بار در قرن شانزدهم به سومین دالای لاما، سونام گیاتسو، داده شد. اما با توجه به مفهوم تناسخ، اولین دالای لاما گدن دروپ، بنیانگذار فرقه گلوگپا در بودیسم تبتی، شناخته میشود.
نقش روحانی: دالای لاماها به عنوان رهبران معنوی بوداییهای تبتی، آموزشهای بودایی را ترویج و محافظت میکنند. آنها در تعالیم خود بر روی عشق، شفقت، و عدم خشونت تاکید دارند.
نقش سیاسی: تا سال ۱۹۵۹، دالای لاماها نقش رهبران سیاسی تبت را نیز بر عهده داشتند. چهاردهمین دالای لاما، تنزین گیاتسو، در سال ۱۹۵۰ در سن ۱۵ سالگی به عنوان رهبر سیاسی تبت منصوب شد.
چهاردهمین دالای لاما، تنزین گیاتسو
او در سال ۱۹۳۵ در یک روستای کوچک در تبت متولد شد و در سن دو سالگی به عنوان تناسخ سیزدهمین دالایی لاما شناخته شد. او تحصیلات مذهبی و فلسفی خود را در صومعههای تبتی دنبال کرد.
در سال ۱۹۵۹، پس از قیام ناموفق تبت علیه حکومت چین، دالای لاما به هند پناهنده شد و از آن زمان در دارامسالا، واقع در شمال هند، زندگی میکند.
دالای لاما به عنوان یک سفیر صلح در سطح جهان شناخته میشود. او جوایز و افتخارات بسیاری از جمله جایزه نوبل صلح در سال ۱۹۸۹ را دریافت کرده است.
تعالیم دالایی لاما بر اساس اصول بودایی مانند شفقت، عدم خشونت، و میانجیگری برای حل مناقشات است. او همچنین به مسائل جهانی مانند حقوق بشر، محیط زیست، و معنویت بینالمللی میپردازد.
آینده دالای لاما
با توجه به سن بالای چهاردهمین دالای لاما، بحثهایی درباره آینده عنوان دالای لاما و فرایند شناسایی تناسخ بعدی وجود دارد. خود دالای لاما بارها اشاره کرده که ممکن است روشهای سنتی شناسایی تناسخ تغییر کند یا حتی به پایان برسد، و این تصمیم به جامعه بوداییهای تبتی بستگی دارد.
Dalai Lama is a title given by Altan Khan in 1578 AD at Yanghua Monastery to the foremost spiritual leader of the Gelug or “Yellow Hat” school of Tibetan Buddhism, the newest and most dominant of the four major schools of Tibetan Buddhism. The 14th and incumbent Dalai Lama is Tenzin Gyatso, who lives in exile as a refugee in India. The Dalai Lama is considered to be the successor in a line of tulkus who are believed to be incarnations of Avalokiteśvara,[1] the Bodhisattva of Compassion.
Since the time of the 5th Dalai Lama in the 17th century, the Dalai Lama has been a symbol of unification of the state of Tibet. The Dalai Lama was an important figure of the Geluk tradition, which was dominant in Central Tibet, but his religious authority went beyond sectarian boundaries, representing Buddhist values and traditions above any specific school. The traditional function of the Dalai Lama as an ecumenical figure has been taken up by the fourteenth Dalai Lama, who has worked to overcome sectarian and other divisions[further explanation needed] in the exiled community and has become a symbol of Tibetan nationhood for Tibetans both in Tibet and in exile.
From 1642 until 1705 and from 1750 to the 1950s, the Dalai Lamas or their regents headed the Tibetan government (or Ganden Phodrang) in Lhasa, which governed all or most of the Tibetan Plateau with varying degrees of autonomy. This Tibetan government enjoyed the patronage and protection of Mongol kings of the Khoshut and Dzungar Khanates (1642–1720) and then the emperors of the Manchu-led Qing dynasty (1720–1912). The 13th Dalai Lama was a supporter of Tibetan independence, as was the 14th Dalai Lama before his change in position in the 1980s. The Dalai Lamas headed the Tibetan government until 1951.
در کافهکتاب بخوانید:
تبار آریایی در کشاکش آزادی و بردگی
رنجهای بشری
رستم در روایات سغدی
تولستوی
زندان فرزندان
ارزهای دیجیتال و بیتکوین
بشنو از نی