" قرارداد وستفالی " معاهده‌ای است که پس از پایان "جنگ‌های سی‌ساله" میان کشورهای اروپایی منعقد گشت.
جنگ‌های سی‌ساله که جنگی مذهبی میان مسیحیان پروتستان و مسیحیان کاتولیک بود، از سال 1618 میلادی آغاز شده و رفته‌رفته به صورت جنگی تمام‌عیار برای دست‌یابی به اقتدار سیاسی و نظامی در اروپا درآمد. سرانجام در ساب 1648 میلادی این جنگ با انعقاد معاهده‌ای در ایالت وستفالی خاتمه سافت. در این معاهده تمام کشورهای اروپایی به جز انگلستان و لهستان شرکت داشتند.
اهمیت معاهده وستفالی در روابط بین‌الملل -که شاید نخستین معاهده صلح چند‌جانبه باشد- از این جهت است که این عهدنامه و کنفرانس آن مبنای کنفرانس‌های بعدی و راهنمای کشورها در روابط بین‌الملل شد.
افزون بر این، معاهده مذکور کنفدراسیون سوئیس و کشور هلند را مستقل شناخت و بر اساس آن، قریب 350 واحد سیاسی آلمان نیز به استقلال رسید. همچنین استقلال فرانسه، اسپانیا و پرتغال مورد تایید قرار گرفت و مداخله "پاپ" در امور داخلی و خارجی آنها رسما ممنوع گشت. در این معاهده همچنین اصل استقلال کشورها، اعم از سیاسی و مذهبی و نیز تساوی آنها در روابط بین‌المللی و روابط خارجی برای اولین بار و رسماً مورد موافقت قرارگرفت. کشورها در انتخاب مذهب آزاد گذاشته شدند و ضمناً تعهد نمودند که گروههای مذهبی «اتولیک، لوتری و کالوینیست»از آزادی کامل برخوردار باشند.
بر اساس قرارداد وستفالی، سیستم توازن قوا در امپراطوری رم از یک طرف و اروپا از طرف دیگر ایجاد شد که هدف اصلی آن جلوگیری از ظهور یک دولت برتر میان واحدهای سیاسی اروپا بود. امضاءکنندگان وستفالی همچنین تعهد نمودند که در مقابل هرگونه تجاوز، بدون توجه به مذهب، یکدیگر را یاری دهند.
بدین ترتیب واقعه امضای معاهده صلح وستفالی میان رهبران اروپایی راه را برای تشکیل دولت‌های ملی در اروپا و دیگر نقاط جهان هموار کرد و ملت‌های‌جهان به تشخیص و هویتی متمایز با دیگران رسیدند.
نقشه تقسیم اروپا، پس از قرارداد «وستفالی» در سال ۱۶۴۸
قسمت خاکستری، حکومت‌های کوچک آلمانی در محدوده «امپراتوری مقدس روم» را نشان می‌دهد.
