در دوره پادشاهی اشکانیان همزمان با پیدایی امپراتوری روم- بازرگانی ایران که حلقه‌ای بود میان اروپا و آسیا رونق می‌گیرد. داد و ستد از مدیترانه تا باختر دور امتداد دارد. داد و ستد ابریشم و انتقال آن از چین به امپراتوری رم برای دولت اشکانی منبع درآمد بزرگی است. از سمت دیگر خاراکس شاهک‌نشین زیر نفوذ پارت‌ها مرکز تجمع بازرگانان شرقی بود. بازرگانی ایران اشکانی آن اندازه مهم بود که به گزارش هرودیان، سزار کاراکالا در نامه خواستگاری به اردوان چهارم و در بین وعده‌هایش می‌نویسد:
«در صورت برقراری صلح میان دو امپراتوری، ایرانیان می‌توانند ادویه و لباس‌های بی‌نظیر خود را بصورت آزاد و گسترده صادر کنند و دیگر نیازی به ورود محدود و قاچاق آن نیست».
در تاریخ طبیعی پِلینی آمده است که قالیچه‌های ایرانی کف کاخ‌های رمی را می‌پوشاندند. ایرانیان ابریشم و فولاد می‌خریدند و صمغ و کتیرا و اسب‌های معروف نَسایی که به اسب‌های آسمانی شهره بودند را می‌فروختند. چرم پارتی نیز شهرت داشت. تا آنجا که برخی امپراتوران رم چکمه‌های ساق بلند سرخ‌رنگ پارتی می‌پوشیدند.
داد و ستد‌ها به همراه گاری و کاروان‌های روان به نواحی گوناگون و یا از راه دریا به شرق و چین و میانرودان و بابل و از راه سلوکیه با بازرگانان یهودی و یونانی و سوری و ارمنی و عرب دنبال می‌شد.
سکه‌های دولت پارتی از جنس نقره و مس و در برخی موارد از برنز بود. آنان سکه زرین نمی‌زدند. دلیلش می‌تواند این باشد که دولت رم ضرب سکه طلا را منحصر به خود کرده بود و در پیمان‌های خود با همه دولت‌ها شرط می‌کرد که سکه طلا ضرب نشود. از سویی می‌دانیم که دولت رم به بازرگانان خود دستور داده بود که از پذیرفتن سکه زرین کشورهای دیگر پرهیز کنند. به همین دلیل است که بلافاصله پس از روی کار آمدن اردشیر بابکان و آغاز نخستین نبرد ساسانیان با رمی‌ها، بیننده ی ضرب سکه زرین به دست ایرانیان هستیم تا آنان به رم نشان دهند که پیمان‌های آنان با دولت پیشین را به رسمیت نشناخته و هیچ برتری برای آنان قائل نیستند. سکه‌های دوره پارتی از زمان اُرُد در سده یکم پ.م "تاریخ" دارد. برخی تاریخ اشکانی و برخی تاریخ سلوکی.
واحد پول ایران در دوره اشکانی «دِرَخم» یا همان دراخمای ماخوذ از ریشه یونانی بود. همین پول بعدا به «دِرهَم» تبدیل گشت.
