دانلود کتاب ”ناقوس“ | نیما یوشیج

کتاب ناقوس یکی از مجموعه‌های شاخص نیما یوشیج است که در مسیر تحول شعر فارسی جایگاهی ویژه دارد. این اثر نه تنها نشان‌دهنده‌ی تلاش‌های نیما برای رهایی از قید و بندهای عروضی و قالب‌های سنتی است، بلکه نوعی بیانیه‌ی شاعرانه نیز محسوب می‌شود.

در «ناقوس»، شاعر با زبانی تصویری و سرشار از حس، طبیعت شمال ایران، فضای روستا و دغدغه‌های اجتماعی خود را بازتاب می‌دهد. صدای «ناقوس» در این مجموعه استعاره‌ای از بیداری، هشدار و حرکت به سوی جهانی نو است. این کتاب، امتداد همان مسیری است که نیما از «افسانه» آغاز کرد و با آن توانست شعر فارسی را از محدوده‌ی سنتی به عرصه‌ی تجربه‌های نو و آزاد هدایت کند.

موضوعات محوری این مجموعه شامل:

• طبیعت و زندگی روستایی: در اشعار نیما، طبیعت همیشه حضوری زنده و پویاست. کوه، جنگل، باران و شب نمادهایی هستند که فضای شعر را می‌سازند.
• اعتراض اجتماعی و انسانی: در بسیاری از قطعات، شاعر با زبانی نمادین به رنج مردم، بی‌عدالتی‌ها و ناامیدی‌های جامعه‌ی زمانه اشاره می‌کند.
• نوگرایی در فرم: نیما در «ناقوس» به‌طور کامل از قالب‌های کلاسیک فاصله می‌گیرد و شعر نیمایی را با وزن‌های متغیر و سطرهای بلند و کوتاه تثبیت می‌کند.

«ناقوس» صدای تحولی است که نیما آغاز کرد؛ صدایی که بعدها در آثار شاعرانی چون احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و فروغ فرخزاد پژواک یافت.

زندگینامه نیما یوشیج

علی اسفندیاری با تخلص نیما یوشیج، در ۲۱ آبان ۱۲۷۶ در روستای یوش (مازندران) به دنیا آمد. کودکی او در دل طبیعت و زندگی روستایی سپری شد و همین محیط، الهام‌بخش بخش بزرگی از شعرهایش گردید.

نیما تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند و سپس به تهران آمد و در مدرسه‌ی سن‌لویی نزد معلمان فرانسوی، با ادبیات و فرهنگ غرب آشنا شد. در همان سال‌ها، تحت تأثیر شاعران اروپایی و نیز وضعیت اجتماعی ایران، نخستین جرقه‌های نوآوری در ذهن او شکل گرفت.

سال ۱۳۰۱ منظومه‌ی معروف افسانه را منتشر کرد که آغازگر شعر نو فارسی به شمار می‌رود. نیما تا پایان عمر با نوشتن شعرهای نیمایی، نقدهای ادبی و نامه‌نگاری‌های متعدد، مسیر تازه‌ای در ادبیات معاصر ایران گشود.

او زندگی پرفرازونشیبی داشت و بسیاری از هم‌عصرانش در ابتدا در برابر سبک تازه‌ی او مقاومت کردند، اما اندک‌اندک نسل جوان شاعران به راه او پیوستند.
نیما یوشیج در ۱۳ دی ۱۳۳۸ درگذشت و در زادگاهش یوش به خاک سپرده شد. امروز او به عنوان «پدر شعر نو فارسی» شناخته می‌شود.