ديدگاه نيچه به زندگی و جريان زندگی به نوعی توام با استهزا و تمسخر بود. شك او به وجود يا عدموجود هستی دليلی بر آن بود تا از همه داشتههای وجودی، تنها به انديشه و قدرت تفكر دلبسته باشد و جز آن را به هيچ بگيرد. چنانچه میگويد: -«کسی که بر بلندای کوهها پر میکشد، اندوه و نمایشهای زندگی و حتی خودِ زندگی را به ریشخند میگیرد.» او در عين حال كه ...