«صوفی» واژهای عربی به معنای «پشمینه پوش» است. کهنترین صوفیان معمولا خرقهای از پشمینه به تن کرده و بیرون از شهرها به سختی روزگار میگذراندند. این عمل بدانجهت بود تا با ریاضت نفس، به تزکیهی نفس و «کمال معنوی» دست یابند. اساس و پایه تصوف از کهنترین دورانها، بر مبنای زُهدگرایی، گوشهنشینی و «پشتِ پا زدن» به دنیا و مالِ دنیا بوده است. از همینروی است که میبینیم صوفیان در طول ...