رئیس جوزف؛ زندگی‌نامه بزرگ‌ترین رهبر سرخ‌پوست‌ها

رئیس جوزف (Chief Joseph) با نام واقعی Hin-mah-too-yah-lat-kekt به معنای «رعدی که کوه را شکافت»، در سال 1840 در اورگان متولد شد. وی یکی از برجسته‌ترین رهبران بومیان آمریکا بود که در اواخر قرن نوزدهم با شجاعت، خرد و تلاش‌هایش برای صلح و عدالت در تاریخ ماندگار شد. او رهبر قبیله نِز پِرسه (Nez Perce) بود -قبیله‌ای در شمال‌غربی ایالات متحده- و به دلیل مقاومت در برابر کوچ اجباری قبیله‌اش به رزرویشن‌ها و تلاش برای صلح در تاریخ آمریکا ماندگار شد.

زندگی اولیه و کودکی جوزف

جوزف حدود سال 1840 در دره والوا (Wallowa Valley) واقع در ایالت اورگان به دنیا آمد. پدرش، جوزف بزرگ، یکی از رهبران محترم قبیله نِز پِرسه بود. این قبیله سال‌ها در صلح با مهاجران سفیدپوست زندگی می‌کرد تا اینکه در سال‌های میانی قرن نوزدهم دولت آمریکا تصمیم گرفت سرزمین‌های بومیان را تصرف کند.

پدر رئیس جوزف ابتدا با دولت آمریکا پیمان بست که قبیله نِز پِرسه در سرزمین خود باقی بماند. اما با افزایش مهاجرت سفیدپوستان و کشف طلا در سرزمین‌های بومی، این پیمان‌ها به طور مداوم نقض شد. این بی‌عدالتی‌ها در آن سال‌ها که جوزف کوچک هنوز خردسال بود، تأثیر زیادی بر شخصیت و آینده وی گذاشت.

---

– دانلود کتاب افسانه‌های سرخ‌پوستان
– دانلود مقاله تمدن مایا
– دانلود کتاب چهار میثاق
– دانلود کتاب اسطوره‌های آزتکی

چرا رئیس جوزف مشهور شد؟

شهرت رئیس جوزف بیشتر به دلیل فرار بزرگ نِز پِرسه (The Great Nez Perce Flight) و سخنرانی معروف او پس از تسلیم است. او رهبریِ یک حرکت طولانی و قهرمانانه را بر عهده داشت که هدف آن نجات مردم قبیله از کوچ اجباری به اردوگاه‌ها بود.

در دهه 1870، دولت آمریکا تصمیم گرفت قبیله نِز پِرسه را به زور به یک اردوگاه منتقل کند. رئیس جوزف تا آخرین لحظه برای صلح تلاش کرد، اما سرانجام در سال 1877 جنگ آغاز شد. او با قبیله‌اش 2200 کیلومتر از اورگان تا نزدیکی کانادا حرکت کرد تا از دست ارتش آمریکا بگریزد. این حرکت به «فرار بزرگ نِز پِرسه» معروف شد.

فرار بزرگ نِز پِرسه (1877)

در سال 1877، دولت آمریکا دستور داد قبیله نِز پِرسه به زور به اردوگاهی تحت کنترل دولت، منتقل شود. برای قبیله که در تمام مدت با وجود همه مشکلاتی که سفیدپوست‌ها ایجاد کرده بودند، آزادانه در سرزمین‌شان زیسته بودند، این اجبار بسیار سنگین بود. رئیس جوزف تا آخرین لحظه برای مذاکره و صلح تلاش کرد، اما وقتی ارتش آمریکا حمله کرد، وی تصمیم به مهاجرت و رفتن به کشور کانادا کرد تا زیر بار این زورگویی دولت ایالات متحده نرود. او همراه با حدود 800 مرد، زن و کودک از اورگان حرکت کرد تا به کانادا پناه ببرد.

این سفر حدود 2200 کیلومتر طول کشید و 3 ماه ادامه یافت. آن‌ها از کوه‌ها، رودخانه‌ها و دشت‌های سخت، عبور کردند و با ارتش آمریکا در چندین نبرد درگیر شدند. هر یک از این جنگ‌ها باعث از بین رفتن گروهی از سرخ‌پوست‌ها می‌شد اما با این حال، جوزف و قبیله‌اش سرسختانه به مسیر خود ادامه می‌دادند. اما نهایتا با وجود شجاعت و هوش نظامی رئیس جوزف، قبیله در نهایت فقط 64 کیلومتر مانده به مرز کانادا محاصره شد.

تسلیم و سخنرانی تاریخی

پس از ماه‌ها مقاومت و درست پیش از رسیدن به مرز کانادا، رئیس جوزف و یارانش در مونتانا محاصره شدند. در 5 اکتبر 1877، رئیس جوزف برای جلوگیری از قتل‌عام بیشتر، تسلیم شد و سخنرانی تاریخی خود را ایراد کرد که هنوز یکی از تأثیرگذارترین متون در تاریخ آمریکا است:

«من دیگر نمی‌خواهم بجنگم. بزرگان قبیله‌ام مُرده‌اند. بسیاری از مردم یخ زده‌اند یا گرسنه‌اند. بچه‌هایم می‌میرند. از این پس قلبم غمگین است و دیگر نمی‌خواهم بجنگم. از این پس، سرم را بر بالش می‌گذارم و دیگر نمی‌خواهم برخیزم.»

این سخنرانی نمادی از خستگی، اندوه و بی‌عدالتی بود که بومیان آمریکا تجربه کردند.

سال‌های پایانی زندگی

پس از تسلیم، رئیس جوزف به اردوگاه منتقل شد. او هیچ‌گاه نتوانست به سرزمین‌های اجدادی‌اش بازگردد و در سال 1904 میلادی درگذشت. پزشکان دلیل مرگ او را «شکست قلب» بر اثر بی‌عدالتی می‌دانستند.

میراث رئیس جوزف

امروز رئیس جوزف به عنوان نماد مقاومت، شجاعت و صلح‌طلبی و انسان‌دوستی در تاریخ آمریکا شناخته می‌شود. مدارس، پارک‌ها و مکان‌های تاریخی زیادی در آمریکا به نام او نام‌گذاری شده‌اند. سخنان او هنوز در کتاب‌های تاریخ و حقوق بشر تدریس می‌شود.

---

همچنین بنگرید به:
وندیگو در افسانه‌های سرخپوستان
قربانی انسانی در میان مایاها
اجداد سرخپوستان آمریکا
هوپی‌ها، جادوگران بومی آمریکا
تمدن اولمک
جان اسمیت
ژنرال کاستر، قاتل سرخ‌پوستان