نوشتن از فروغ، تنها نوشتن از یک شاعر نیست. فروغ تبلوری از عصیانِ زنانه است. صدای رها شدهی جیغهای زنانی که خسته از شکنجههای دردناک -به وسعت یک تاریخ- همچنان درحال مبارزهاند: زنی استثمار شده، به دستِ جامعهی غرق در شهوت و نکبت. فروغ تنها یک شاعر نیست. فروغ صدای نسلهاست. نسلی خسته از بازیهای سیاسیِ اقلیتی بیناموس. فروغ صدای من است. صدای تو است. صدای هر زن و مردی که ...